Zendingsbericht 1 april 2017

Gegevens

De afgelaste begrafenis - Deel 1

Olanrewaju Ogungbile, Oyo, Nigeria

Op een dag na school, hoorde ik mijn zus met een vriendin praten. Het meisje vertelde dat een man uit de dood was opgestaan. ‘Hoe kan een overleden persoon weer tot leven komen?’. Ik zei toen dat zoiets niet kon gebeuren. 

Volgens mijn zus was het echt waar. De man was dood en nu is hij weer levend. 

Ik wist dat God mensen uit de dood heeft laten herrijzen volgens de Bijbel, maar wonderen als deze gebeuren niet meer. Of toch wel? Ik knielde en bad de gebeden van Thomas. ‘Heer, als het waar is, laat mij dit met mijn eigen ogen zien. Dan zal ik het geloven!’. (John 20:25, NBV) 

Na een tijdje was ik het vreemde verhaal over de dode man die weer tot leven kwam vergeten. Nadat ik slaagde voor de middelbare school solliciteerde ik voor Global Mission Pionier, voordat ik ging studeren. 

Een Global Mission Pionier is een leek die door de kerk is gekozen, die een kleine vergoeding krijgt en aan wie gevraagd wordt om in de gemeenschap te leven en de eeuwigdurende Evangelie te onderwijzen, terwijl hij de waarden van het Christendom vorm geeft. Pioniers dienen een unieke en speciale rol in het opstarten van nieuwe gemeenten in nieuwe plaatsen, tussen en met nieuwe bevolkingsgroepen. 

Ik werd toegewezen aan een afgelegen regio van centraal Nigeria waar maar een paar buitenstaanders zijn geweest en waar we geen Adventisten hadden. Ik vestigde mij in een dorp en begon vrienden te maken. De meeste bewoners aanbaden afgoden, maar sommigen stonden mij toe om met hun de Evangelie te delen. Een tienermeisje, One-Ojo genaamd, leek vooral geïnteresseerd te zijn over God. Ik begon met haar de Bijbel te bestuderen. 

Maar op een ochtend rende een jongen schreeuwend naar mijn kamer dat One-Ojo dood was. ‘Ze is vannacht overleden,’ zei de jongen. ‘De familie wilt dat jij komt, voordat zij haar gaan begraven.’. 

Versuft trok ik mijn schoenen aan en rende ik naar One-Ojo’s huis. Toen ik daar aankwam vond ik haar lichaam op een stromat. Haar handen en voeten gebonden en opgemaakt om te worden begraven. Ik staarde naar haar terwijl ik aan onze bijbelstudie dacht van de vorige avond. Hoe kan zij nu dood zijn? Vroeg ik mij af. Ik raakte haar arm aan; het was stijf en koud. 

Ik vroeg om toestemming om te bidden voordat de familie haar ging begraven. Ongeveer 20 mensen in de kamer keken toe terwijl ik naast haar begrafeniskleed knielde en bad. Ik vroeg God om het leven van dit meisje terug te geven om deze mensen te leren dat God almachtig is. 

Ik had voor ongeveer een uur gebeden toen ik zweetdruppels op One-Ojo’s lichaam zag. Ik legde mijn hand op haar arm en voelde warmte. Aangemoedigd, bad ik verder. Toen nieste One-Ojo.