Zendingsbericht 6 april 2019

Gegevens

Een 'vreugdeverslag' uit de zendingsgebieden

door Andrew McChesney

Het jaar kon niet erger verlopen voor Elisa Albertsen, die in Palmer in Alaska woonde. Zij brak een veelbelovende carrière als kapster af om als vrijwilliger te gaan werken aan een zendingsschool op de Marshalleilanden. Het schooljaar was nog maar drie maanden gevorderd toen zij tijdens een voetbalwedstrijd van de Ebeye ZDA school haar knieschijf ontwrichtte. Ze moest met spoed naar de VS teruggevlogen worden. Na vier maanden revalidatie in de VS realiseerde Elisa zich, dat zij haar belofte aan haar leerlingen niet kon nakomen om voor het einde van het schooljaar terug te komen. Ook kwam er in die tijd een einde aan een lange verkering met haar vriend. 

Teleurgesteld en ontmoedigd besloot Elisa om zich veertig dagen te onthouden van niet-religieuze muziek, boeken en films en zich te verdiepen in de Bijbel en de geschriften van Ellen White, een Adventistische pionier. Dat was tevens het moment waarop zij begon met een ‘vreugde’ dagboek “Ik wilde wel duizend persoonlijke zegeningen van God noteren,” zei ze. In het begin waren het eenvoudige dingen. Elisa noteerde, dat ze dankbaar was voor schoon drinkwater en de zon die door het raam scheen. Toen ze doorging met schrijven herinnerde ze zich de woorden van Paulus in 1 Thessalonicenzen 5:16: “Verheug je altijd.” Toen ze ontdekte, dat mieren uitzwermden over het etensbakje van de hond, dacht ze: “Dit is zo frustrerend. Ik haat mieren!” Toen moest ze denken aan haar ‘vreugde’dagboek. Terwijl ze de bezige miertjes goed observeerde, verbaasde ze zich over hun doorzettingsvermogen en teamwerk naast hun vermogen om dingen te versjouwen die vele malen zwaarder waren dan zijzelf. In haar ‘vreugde’ dagboek noteerde ze “Ik dank God voor de mieren. Dank zij God kunnen we zaken volbrengen die veel groter zijn dan wijzelf.” Elisa schepte ook vreugde in andere negatieve situaties. Toen iemand kritiek op haar uitoefende schreef ze: “Dank U Heer, voor deze kritische woorden want daardoor kon ik mezelf verbeteren en dichter bij U komen.” Ze dankte God ook voor haar ontwrichte knieschijf, omdat ze besefte, dat God haar door de verwonding geestelijk en lichamelijk sterker maakte. Elisa is op dit moment 21 en terug in Ebeye als tweedegraads docent. Ze citeerde het ‘vreugde’ dagboek nadat ze besmet was geraakt door een griepepidemie op het eiland: “Toen ik mijn stem verloor, zei ik ‘prijs God,’ want nu kan ik mijn leerlingen beter horen.” 

Een deel van opbrengst van de dertiende sabbatschool collecte van het tweede kwartaal 2019 gaat naar de ZDA school in Ebeye om vervallen klaslokalen te repareren. Dank u wel voor uw zendingsgaven.