Velen vragen zich tijdens de Coronavirus pandemie af hoe de gebeurtenissen zich verhouden tot de profetieën in de Bijbel over de eindtijd.  De Bijbel spreekt, specifiek wanneer het gaat over de gebeurtenissen in de eindtijd, over allerlei rampen waaronder epidemieen.  Het valt niet te ontkennen dat het aantal rampen dat de wereld trof in de afgelopen zeg 100 jaar opvallend is. Twee wereldoorlogen, veel grote aardbevingen, overstromingen, tsunami's, de lijst van rampen is groot.  Natuurlijk, dergelijke gebeurtenissen zijn van alle tijden. Maar de Bijbel zegt ook dat we in de eindtijd van dergelijke rampen zullen horen.  En inderdaad, we hebben nu de middelen om direct te weten wanneer er zich ergens op de wereld een ramp voltrekt.  Als Australië in brand staat is dat hier uitgebreid op het nieuws. We krijgen nieuws over sprinkhanenplagen in Afrika voorgeschoteld op tv. We weten het meteen als er ergens op de wereld, waar dan ook, een gewapend conflict onstaat.  Dat is zeker niet altijd zo geweest.  Maar rampen komen en gaan. Zeker als het ver weg is, en voor ons Nederlanders zijn de rampen vaak ver weg, dan beheerst het  het nieuws voor een paar dagen, en dan ebt de belangstelling weer weg. we gaan weer over tot de orde van de dag.  Lokale zaken eisen onze aandacht weer op.  

De Corona crisis is anders.  Geen ver van mijn bed show.  Een wereldwijd probleem zoals de meesten van ons nog nooit hebben meegemaakt.  En hoewel het zou kunnen dat ook dit een tijdelijk probleem is en we, zodra dit over is, weer overgaan tot de orde van de dag, lijkt dat toch niet zo waarschijnlijk.  Het ziet er naar uit dat de gevolgen langer zullen doorwerken dan we nu kunnen voorzien.  

Natuurlijk wordt er hard gewerkt aan een vaccin.  Ik ga er van uit dat dat wel zal lukken. Als er zoveel geld en inspanning in gestoken wordt kan het haast niet anders of daar komt een oplossing voor. Ik twijfel er eigenlijk niet zo aan. En als het vaccin er eenmaal is, iedereen ingeënt is, och dan hebben we het wel weer gehad.   We pakken ons oude leven weer op. Of toch niet???

Door de crisis komen mogelijkheden voor overheden om dingen te doen die de meesten, ik in ieder geval, voor onmogelijk hadden gehouden.  Wat denkt u van een app op je telefoon, waarmee je gangen worden geregistreerd om te bepalen of je in aanraking bent geweest met een besmet persoon?  Een half jaar gelden was het onbestaanbaar geweest om zelfs maar een voorstel te doen voor een dergelijke app.  Nu wordt er serieus over nagedacht, en op een aantal plaatsen in de wereld wordt dit reeds gedaan. Verdwijnen dergelijk apps weer?  Een nieuwe pandemie blijft op de loer liggen. We willen dit niet opnieuw meemaken.  Dus, nee, als we aan zo’n app gewend zijn geraakt, raken we die niet meer zo snel kwijt.  

De maatregelen die bijna wereld wijd genomen moesten worden, de lockdowns, hebben nog een bijzonder bij effect.  En dat is het effect op het milieu.  De natuur vaart wel bij de lockdowns. Het vliegverkeer is met 96% o.i.d. afgenomen. Hele steden zijn stilgelegd en er is daar bijna geen verkeer meer.  Natuurlijk is dat zichtbaar in de natuur. De luchtkwaliteit is aanzienlijk verbeterd.  En dat effect heeft weer een bijzondere reactie uitgelokt bij verschillende groeperingen.  Zo heeft de Paus gesuggereerd dat het Coronavirus misschien wel een manier van de aarde, dat wil zeggen de natuur, is om terug te slaan. De mensheid mishandelt de planeet, en de planeet slaat terug.  Voor de plaatsvervanger van God op aarde  misschien een merkwaardige opmerking, want je zou denken dat het God is die dergelijke zaken bestuurt. In het Christelijke denken is het meestal zo dat het goede van God komt, en het kwade van Satan, of van de mens zelf. Maar dit terzijde.. De Paus grijpt de huidige crisis aan om te stellen dat uit de huidige situatie geleerd kan worden dat het goed voor de planeet is als we wereldwijd een rustdag zouden instellen, een vrijwillige lockdown van één dag in de week waarop de wereld tot stilstand komt. Het laat zich raden welke dag de Paus voor ogen heeft.  Maar niet alleen van de Paus komen dergelijke berichten.  Ook niet christelijke organisatie, met name uit de milieu hoek pleiten nu voor een zg. Green sabbath, een wereldwijde rustdag.   Het zou een zegen zijn voor de planeet, voor de natuur en dus ook voor de mensheid.  Deze geluiden worden nu sterker en sterker en komen van over de hele wereld.   Wat vindt u? Een goed idee?  Natuurlijk, het zou fantastisch zijn  als er een wereldwijde sabbat zou worden ingesteld. Een reductie van de uitstoot van broeikasgassen van van 14% zou het gevolg kunnen zijn!  God wist al bij de schepping dat dit een goed idee is. Hij heeft er al een dag voor gereserveerd. Natuurlijk zijn wij vóór!

 Nu moet ik even wat uitleggen.  Zevende dags Adventisten geloven al jaren dat in de eindtijd iets zal gebeuren, wat ik eigenlijk jarenlang maar moeilijk kon geloven. Dat is de instelling van een wereldwijde wettelijke zondagsrust.  Dat is voor Zevendedags-Adventisten en andere Sabbatvierders natuurlijk een beangstigend vooruitzicht.  Het zou kunnen betekenen dat het vieren van de Bijbelse Sabbat op de zevende dag van de week, de Zaterdag, onmogelijk zou worden.  Dat we verplicht zouden worden de Zondag als rustdag te hanteren in plaats van de Zaterdag. Dat heb ik tot voor kort als bijna onmogelijk beschouwd. Maar met de geluiden van nu, waarin die wereldwijde rustdag wordt voorgesteld als mogelijke oplossing voor het milieuprobleem, acht ik die kans ineens een stuk groter.  Want het lijdt geen twijfel dat waar de Paus dergelijke voorstellen doet, hij natuurlijk de Zondag naar voren schuift als mogelijke kandidaat voor zo’n rustdag. 

Een wereldwijde rustdag zou een zegen zijn voor de planeet, en daarom ook voor de mensheid.  Dat is zonder twijfel zo.  God heeft niet voor niets de Sabbat ingesteld en zijn zegen daaraan verbonden.  Dat de planeet nu in moeilijkheden is kun je gerust wijten aan het gebrek aan sabbatsrust.  De wereld heeft geen tijd voor God. De economie is heilig, er moet geld verdiend worden. Heel misschien komt er door de Coronacrisis wat meer besef dat we de planeet niet langer ongestraft kunnen blijven misbruiken.  Komt er een wereldwijde rustdag?  Komt er een strijd welke dag dat zou moeten zijn?  Ik vind het niet meer zo onwaarschijnlijk als een tijdje geleden.  

Door Anita Jurgens - 13 juli 2016

Sabbatmiddag, we zijn naar de kerk geweest en ik heb de rest van de dag voor mezelf . Geen afspraken. Tijd dus om piano te spelen. Dat doe ik sinds een jaar of drie. Als je daar zoals ik op zestig jarige leeftijd mee begint , moet je niet verwachten dat je concert pianiste wordt. Dat ambieer ik ook niet, maar ik zou het wel graag een beetje beter willen kunnen. Mijn niveau is zo laag dat ik het mijn buren zoveel mogelijk wil besparen dat ze naar me moeten luisteren.  Voor ik ga spelen doe ik dus alle ramen en deuren dicht.

Vandaag is het mooi weer. De tuindeur staat open. Er zitten geen buren buiten en ik besluit om het er maar een keer op te wagen. Ik ga spelen met de deur open. Ik speel rustige liedjes in mijn langzame tempo, genietend van de gedachte dat niemand me hoort.

Na een aantal liedjes valt het me op dat de vogels buiten enorm te keer gaan. Het kwettert en tjilpt dat het een lust is! Ik speel verder met alleen makkelijke akkoorden zodat ik van hun muziek kan genieten en ik kan niet anders dan vaststellen dat de vogels van mijn muziek genieten. Dat zij het mooi vinden is voor mij een enorme bemoediging.

Ik word geen concert pianiste, maar dit concert samen met de vogels vind ik prachtig.

Een cadeautje van de Schepper……..

Anita

Door Anita Jurgens - 8 maart 2015

Toen mij gevraagd werd voor een samenkomst een kinderverhaal te bedenken kreeg ik daar een aan wijzing bij. Het is de bedoeling dat het kinderverhaal het thema van de preek ondersteunt en de preek zou gaan over “richting aanwijzers”. Dat zette mijn gedachten op een bepaald spoor en dat werd al snel een kinderverhaal. Luister maar:

Er waren eens twee vriendinnen die samen op vakantie gingen. Een van hen had net haar rijbewijs en een auto en nu konden ze samen naar het buitenland. Ze gingen naar België en hadden daar veel plezier. Natuurlijk gingen ze ook vaak wandelen in de natuur, of in een stad. Ze wilden vooral alles bekijken wat er aan bezienswaardigheid te zien was. Op een dag liepen ze in een kleine stad en zagen een bordje waarop stond “sens unique”. Ze waren niet zo goed in de Franse taal, maar ze dachten dat het bordje betekende dat er iets unieks te zien was en daarom besloten ze het bordje in de aangegeven richting te volgen. Daarbij letten ze goed op of ze iets unieks tegen kwamen. Ze namen een bocht naar rechts, toen weer een bocht naar rechts, kwamen langs het station en namen weer een bocht naar rechts. Toen stonden ze weer op het punt waar ze begonnen waren. Iets unieks hadden ze niet gezien en daarom besloten ze het nog een keer te proberen omdat ze ervan uit gingen dat ze niet goed opgelet hadden. De vriendinnen kwamen echter weer uit op het zelfde punt, met het zelfde resultaat. Ze gaven het op.

Na de vakantie vertelden ze thuis al hun avonturen. Dus ook van hun vergeefse zoektocht naar aanleiding van dat bordje met “sens unique”. Daar moest de papa van een van die meisjes hartelijk om lachen, want “sens unique” betekent “Eenrichtingsverkeer”.

Die papa was mijn papa en ik heb geen zus…..

Heb ik van deze ervaring wat geleerd? Beter voorbereid op reis gaan en je toch een beetje verdiepen in de taal van het land van bestemming. Maar het leert me ook dat een aanwijzing niet klakkeloos gevolgd moet worden. Dat is zelfs zo als het om de Bijbel gaat. Natuurlijk zijn alle woorden van waarde, maar het is van belang na te denken over de betekenis ervan in de tijd dat het geschreven werd en voor welke mensen, om daarna te kijken wat de waarde van de woorden voor ons zou kunnen zijn. Als we dom volgen lopen we rondjes….  

Anita