Geloven is vertrouwen

Ben jij gelovig?

Als ik die vraag met ja beantwoord dan heb ik daarmee nog niet veel gezegd. Moslim, christen, jood? Als ik zeg dat ik christen ben dan is dat specifieker, maar dan nog zou dat eventueel kunnen betekenen dat ik lid ben van een kerk maar die niet wekelijks bezoek. Of, dat ik bijvoorbeeld ooit als kind gedoopt ben, maar dat de Bijbel bij mij thuis onder het stof ligt. Dat alles, is niet het “geloof” waar Jezus het in het Bijbelgedeelte uit het evangelie van Johannes over heeft (hieronder).

Werkelijk, Ik [Jezus] verzeker u, wie luistert naar wat Ik zeg en Hem gelooft die Mij gezonden heeft, heeft eeuwig leven; over hem wordt geen oordeel uitgesproken, hij is van de dood overgegaan naar het leven. (Johannes 5:24)

Vertrouwen

Voor de joden die door Jezus werden aangesproken, was de Bijbel wat wij kennen als het Oude Testament, erkend door zowel joden als christenen. In het eerst boek van dat Oude Testament, Genesis, vinden we een belangrijk gedeelte. God laat de aartsvader Abram ’s nachts naar de hemel kijken en al de sterren tellen. Onmogelijk natuurlijk. En:

Hij [God] verzekerde hem: Zo zal het ook zijn met jouw nakomelingen. Abram vertrouwde op de HEER en deze rekende hem dit toe als rechtvaardigheid. (Genesis 15: 5b-6, NBV21).

Wie een andere Bijbelvertaling heeft leest daar misschien: ‘En hij geloofde in de HEERE’ (Herziene Statenvertaling). Het Hebreeuws in de grondtekst verwijst naar een woord aman, dat de betekenis heeft van bevestigen. Abram bevestigde daarmee zijn vertrouwen of geloof in de belofte die de Heer hem deed. In de Nederlandse taal hebben wij er geen goed woord voor. Abram had geloofsvertrouwen zou je kunnen zeggen, in het Engels is dat faith.